Vandaag gaat er geen wekker. Het is zaterdag en we mogen – als het ons lukt – lekker uitslapen. Ik sta op en maak het ontbijt klaar. We vinden het heerlijk om in het weekend met elkaar wat meer tijd bij de start van de dag te nemen. We hebben dan een lekker uitgebreid ontbijt met warme – zelf afgebakken – broodjes, een eitje en een sapje. Als ik beneden ben zet ik wel mijn bril op, maar ik doe mijn oortjes niet in. Het is best fijn om ze zo af en toe eens niet in te hebben. Het is wel raar: zonder mijn bril kan ik echt niet. Maar zonder mijn oortjes is dat anders.
Soms een bewuste keuze
Zonder bril is meteen duidelijk dat ik niet goed zie. Ik pak de kranten van de deurmat; zonder mijn bril kan ik de krant echt niet lezen. Een bril is dan ook wat anders dan een gehoorapparaat. Ogen werken dus anders dan oren. Een bril zet je op je neus en je hebt meteen het gewenste resultaat. Start ik de dag zonder oortjes dan kan ik voor mijn eigen gevoel toch prima functioneren. In eerste instantie mis ik de alledaagse geluiden om me heen dan niet. Ik weet ook nog goed toen ik mijn oortjes net had hoe ik me kon verwonderen over de alledaagse geluiden die ik een hele tijd niet meer gehoord had. Het klepperen van de brievenbus als de postbode de post bezorgt, het tikken van de klok of het geluid van de toetsen van het toetsenbord als ik wat schrijf.
Maar het is ook mijn ervaring dat ik met mijn oortjes weer opnieuw heb moeten leren horen. Mijn hersenen moesten als het ware weer opnieuw geprogrammeerd worden. En soms kies ik er nu dus bewust voor mijn oortjes niet in te doen en soms denk ik er gewoon niet aan. En ik word niet met mijn neus op de feiten gedrukt zoals bij het niet opzetten van mijn bril wel gebeurt.
Elk voordeel ………
We rijden met de fiets naar de stad. We willen op de zaterdagmarkt verse groente en vis halen. Als ik op de fiets zit en Regina zegt wat tegen me realiseer ik me dat ik mijn oortjes niet in heb. Zoals de krant mij eraan herinnert mijn bril op te zetten is er nu Regina’s vraag die me doet realiseren dat ik mijn oortjes niet in heb. “Nee, ik ben het helemaal vergeten”, zeg ik terug. Op de fiets met de wind om onze oren is het vervolgens lastig om met elkaar te communiceren. Met of zonder oortjes. Maar zonder mijn oortjes is het nu vooral lastig voor Regina.
Tsja, elk voordeel heb z’n nadeel.